To będzie duże wydarzenie kulturalne

- Projekt występów polsko- niemieckiej sceny w Świnoujściu i Szczecinie to kulturalny pomost między Polską a Niemcami. - mówi Monika Mazanek Wilczyńska znana publicystka, laureatka wielu prestiżowych nagród dziennikarskich, jedna z organizatorek przedsięwzięcia - Teatr proponuje  nową jakość  polsko- niemieckiego życia kulturalnego, która ma  promieniować na rejon nadmorski, pozbawiony w sezonie  urlopowym rozrywki wyższych lotów. Pomysł grania w Świnoujściu zrodził się z potrzeby stworzenia oferty kulturalnej dla przebywających tam turystów z Polski i Niemiec. Spektakle będą miały  charakter interdyscyplinarny, ułatwiający odbiór  zarówno publiczności polskiej jak i niemieckiej.

 Celem głównym  berlińskiego „ Teatru w podróży” jest kreowanie nowej perspektywy spojrzenia na otaczającą rzeczywistość przez pryzmat oryginalnie zaprezentowanych interdyscyplinarnych przedstawień , a dzięki temu budowanie nowej jakości polsko- niemieckiego życia kulturalnego. Celem szczegółowym jest przybliżenie polskim i niemieckim odbiorcom twórczości Alfreda de Jarry w niekonwencjonalnej interpretacji , poprzez spektakle łączące teatr, taniec, muzykę i clowning. Dodatkowym działaniem będą akcje happeningowe zapowiadające i  zapraszające mieszkańców i turystów do udziału w spektaklach. Krótkie etiudy przygotowywane przez studentów mają przyciągnąć do udziału w przedstawieniach.

REŻYSER SPEKTALU I DYREKTOR TEATRU STUDIO

 Janina Szarek – dr sztuk teatralnych Akademii Teatralnej w Warszawie, aktorka, reżyser i pedagog, absolwentka krakowskiej PWST i filologii polskiej Uniwersytetu Jagiellońskiego, aktorka Krystiana Lupy i Henryka Tomaszewskiego, w czasie studiów aktorka Teatru STU, po studiach zaangażowana do Teatru Polskiego i Tetaru współczesnego we Wrocławiu. Zagrała wiele głównych ról w teatrze i teatrze telewizji, min. w spektaklach K. Lupy i H. Tomaszewskiego ( min. siostrę Annę w kultowym telewizyjnym przedstawieniu Krystiana Lupy „ Wariata i zakonnicy” Witkacego. Za monodram „ Czerwcami gorące według B. Leśmiana nagrodzona na Festiwalu  Teatrów jednego Aktora we Wrocławiu.

Grała w berlińskiej Volksbuehne Franka Castorfa , w niemieckim filmie i niemieckich serialach telewizyjnych, grała i reżyserowała w londyńskim POSK-u. W 1982 r. założyła w Berlinie własne studio aktorskie „ Gruppe 44”. Jako pedagog pracowała w wielu prywatnych i państwowych szkołach teatralnych , min . w renomowanej, słynnej Wyższej Szkole Sztuki Aktorskiej „ Ernst Busch”, Wyższej Szkole Filmowej im. Konrada Wolfa w Potsdamie- Babelsbergu, na wydziale Wiedzy o teatrze Freie Universitaet w Berlinie. Wspólnie z prof. Olafem Muenzbergiem  w roku 2002 założyła Szkołę Aktorską Transform , a w 2004 r. pod patronatem Burmistrza Berlina i Ambasadora RP  w Berlinie scenę polsko- niemiecką „ Teatr Studio am Salzufer” , którego jest dyrektorem. Wyreżyserowała i zagrała  wiele znaczących spektakli świetnie przyjętych przez niemiecką publiczność oraz polską i niemiecką krytykę.

Min. "Białe małżeństwo” Tadeusza Różewicza, Wariata i zakonnicę” Witkacego. W sumie ponad 20 spektakli. W 2011 r. założyła w Szczecinie Stowarzyszenie INTEGRA i „ Scenę Plus” – polską filę berlińsko- polskiej sceny. W ubiegłym roku nominowana przez Parlament dzielnicy Charlottenburg – Wilmersdorf do nagrody za zasługi dla kultury i integracji europejskiej.

KILKA SŁÓW O SZTUCE

Napisana przed ponad 100 laty przez 14 letniego Jarryego sztuka, której pierwotny tytuł brzmiał „ Les Polonaises „ była od samego początku niezwykłym tekstem dramatycznym, który nie tylko wywoływał liczne, głośne skandale, ale swoją niekonwencjonalną formą i dynamiką tworzył zdecydowaną europejską i światową awangardę teatralną, otwierał nowe drogi rozwoju i wprowadzał nowy termin” teatr absurdu”. Król Ubu” – to jak zapowiada sam autor- sztuka dla dzieci, wariatów (szaleńców) i wtajemniczonych.

Główny bohater jest ordynarny, tchórzliwy i podstępny, to drobnomieszczańskie, egoistyczne monstrum, które oddaje się namiętnie obżarstwu, pijaństwu, nie gardząc przy tym rabunkiem i morderstwem. Świat Ojca Ubu to świat drobnomieszczańskiego wygodnictwa, manipulacji i zakłamania, wiecznego nienasycenia jego konsumpcyjnych instynktów. Ubu i jego żona Ubica  to upiorna drobnomieszczańska para, groteskowa parafraza szekspirowskiego „ Makbeta” . Witalność tych dwóch charakterów i ich motywację do działania rodzi bezgraniczna pogarda dla człowieka jako takiego. Indywiduum ludzkie interesuje ich jedynie jako obiekt do podporządkowania ich narcystycznym, egoistycznym zachciankom i manipulacjom. Ubu i jego żona to wyzwolony, żyjący w człowieku potwór, to zwierzęcy szekspirowski Kaliban , który nauczył się w międzyczasie posługiwać cywilizacyjną grą w mimikry, czyli sprytnie stosować się , czy korzystać z reguł drobnomieszczańskiej fasadowości.  Jarry przerysowuje wyabstrahowane w sztuce „ zło” w kierunku groteski , balansuje między  farsą i grozą, tworzy sytuacje, gdzie okrucieństwo niespodziewanie zamienia się w śmiech, a śmiech w okrucieństwo.

„ Król Ubu „ nic nie stracił na swojej aktualności – to zdeformowany, uniwersalny obraz współczesnego świata i żyjącego nim człowieka. Postać głównego bohatera przypomina w swej archetypowości niektóre postaci Szekspira i Witkacego. Narcystycznie skupiony na sobie, ograniczony, głupi, chytry, tchórzliwy, okrutny, ukazany bez upiększeń złoczyńca i tyran z zajęczym sercem, wygodnicki masowy morderca, pantoflowy, groteskowy bohater- Ubu jest niewinny jak dziecko z powodu swojej głupoty i rozbrajającego infantylizmu.

„ Król Ubu „ w interpretacji berlińskiego Teatru STUDIO to nie tylko pacyfistyczna, ośmieszająca wojnę sztuka, to przede wszystkim egzystencjalna metafora losu ludzkiego i uniwersalne , obnażające, ekshibicjonistyczne studium natury ludzkiej. Przy całym okrucieństwie i tragizmie Ubu jest porywająco, niezaprzeczalnie, niezwykle żywiołowo komiczny.

„ Króla Ubu „ gra Teatr Studio am Salzufer jako apsychologiczną, naiwną, poetycką sztukę , bliską w swoim emocjonalnym rozchełstaniu i energetycznej ekspansywności, konwencji teatru jarmarcznego, jako metafizyczną clowneskę, groteskową farsę, ale bliską też ” teatrowi totalnemu” Witkacego i Kantora. Sztukę aktorską uzupełniać będzie groteskowy clowning i teatr  oparty na połączonym z muzyką plastycznym ruchu scenicznym i pantomimie. Gatunek tej, wywodzącej się z teatru Henryka Tomaszewskiego ekspresji możemy nazwać” teatrem ciała i teatrem scenicznej abstrakcji. Autorzy przedstawienia: Janina Szarek, Mirosław Jastrzębski i Andre Putzman  chcą stworzyć niekonwencjonalne, interdyscyplinarne ale jednocześnie zintegrowane widowisko sceniczne, w którym aktor , przestrzeń sceniczna, rytm działań tworzyłby uzupełniającą się, harmonijną jedność.       

Autorem zdjęć jest Stefan Dybowski