W ramach naszej witryny stosujemy pliki cookies w celu świadczenia Państwu usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Państwa urządzeniu końcowym. Możecie Państwo dokonać w każdym czasie zmiany ustawień dotyczących cookies. Więcej szczegółów w naszej Polityce Cookies.

Dziś jest wtorek 19 marca 2024 r. Godzina 04:36

Twierdza na wyspach

Budowa fortyfikacji u ujścia Świny rozpoczęła się już we wczesnym średniowieczu i trwała właściwie nieprzerwanie do czasów nam współczesnych. Zadecydowało o tym geograficzne położenie Świnoujścia i jego znaczenie dla handlu, gospodarki morskiej
i obronności.
Do początku XVII w prowizoryczne umocnienia wznosili tutaj książęta pomorscy, później Duńczycy i Szwedzi, a na przełomie XVIII i XIX w Prusacy i Francuzi. Dopiero w XIX w. armia pruska zapoczątkowała budowę kompleksu fortyfikacji stałych, które przekształciły Świnoujście w twierdzę.
Budowę fortów w Świnoujściu rozpoczęto po pierwszym konflikcie zbrojnym z Danią
w 1849 roku. Już w 1863 r miasto ogłoszono oficjalnie twierdzą morską. W czasie drugiej blokady portu w 1864 r świnoujskie fortyfikacje skutecznie odstraszyły duńską flotę. Port próbowały też blokować francuskie okręty w 1870 r, ale one także nie zdecydowały się na podjęcie walki z załogami fortów. W tym czasie port stał się też bazą pruskiej marynarki wojennej.
Na przełomie XIX i XX w świnoujska twierdza dysponowała czterema rozbudowanymi fortami, uzbrojonymi w ciężką artylerię nadbrzeżną i coraz liczniejszymi fortyfikacjami betonowymi. W mieście pojawiły się koszary i stały garnizon wojskowy.
Zwolennikiem budowy twierdzy w Świnoujściu i jej duchowym twórcą był książę Adalbert von Preussen. Plac budowy i rozrastające się fortyfikacje wizytowali: król pruski Fryderyk Wilhelm IV oraz cesarze Wilhelm I i Wilhelm II. Doszło tu nawet do spotkania cesarzy Niemiec, Austrii i cara Rosji. Była w Świnoujściu także słynna Mata Hari, zbierająca prawdopodobnie informacje o okolicznych umocnieniach.
Podczas I wojny światowej Świnoujście było dużą bazą cesarskiej marynarki, jednak nie stoczono tutaj żadnych walk. Na mocy Traktatu Wersalskiego część umocnień twierdzy zastała rozbrojona. W okresie międzywojennym i podczas II wojny świnoujski port był największą bazą Kriegsmarine na Bałtyku. Kiedy w 1945 r Świnoujście okrążyły wojska sowieckie, załoga ewakuowana została okrętami na zachód. Zniszczono wtedy także niektóre fortyfikacje.
Po wojnie prace fortyfikacyjne na terenie twierdzy prowadzili Rosjanie i Polacy. Do celów wojskowych wykorzystano większość dawnych umocnień niemieckich. Ostatnie obiekty obronne wzniesiono wokół Świnoujścia w latach 70-tych. Po zakończeniu „zimnej wojny” tutejsze fortyfikacje całkowicie utraciły swoje znaczenie, stając się teraz kapitalnym świadectwem historii i dużą atrakcją turystyczną.

  
ŚCIEŻKA DYDAKTYCZNA „SZLAK FORTYFIKACYJNY” – ok. 4 km          
   
  FORTYFIKACJE
   

WYDAWNICTWA DO POBRANIA


 


Data dodania 01 lutego 2008